Z opóźnieniem, ale jest - recenzja filmu, który jako ostatni obejrzałam na tegorocznym Planete+Doc Festival. To wstrząsający film o dwóch technologiach, które w imię zysków są wpychane na rynki światowe bez żadnej długofalowej refleksji nad konsekwencjami. Jest to naprawdę pesymistyczny film, w którym naukowiec francuski przeprowadza ściśle tajne badania (nawet laborantki opiekujące się szczurami podczas eksperymentu nie wiedzą, czym zwierzęta są karmione), które ukazują przerażające skutki karmienia się GMO.
Najgorsze jest to, że żywność GMO została wprowadzona na rynki niektórych państw jako nieszkodliwa. Badania, którymi podpierali się lobbyści, trwały jednak zaledwie 3 miesiące. W tym czasie, owszem, nie zauważono specjalnych zmian w zdrowiu szczurów. Niestety, jak się okazuje, jakiekolwiek wymierne testy muszą trwać minimum 6 miesięcy. W filmie mamy wyniki badań dwuletnich. Szczury były karmione różnymi mieszankami modyfikowanych pasz. Najgorsze rezultaty przynosiła mieszkanka GMO z roundapem (pestycyd). Szczury zaczęły chorować począwszy od 4 miesiąca na guzy (samice głównie guz sutka, samce - nadnerczy). W 6 miesiącu eksperymentu guzy były tak ogromne, że stanowiły ponad 20 % masy ciała (dla porównania - to tak, jak o wadze 60 kg miała raka piersi, który waży 12 kg - szczurzyce wyglądały jakby niosły pod sobą coś ogromnego!). Prawo o badaniach naukowych na zwierzętach, nakazuje usypiać takie szczury i zaniechać dalszego eksperymentu ze względów humanitarnych.
Drugim wątkiem filmu była technologia jądrowa, która powstała w tym samym czasie, co GMO. Niestety byłam już bardzo zmęczona podczas tego ostatniego seansu festiwalu, więc nie zapamiętałam zbyt wielu szczegółów. Jednak ze spraw najbardziej aktualnych były wstrząsające fragmenty o skażeniu radioaktywnym po awarii w Fukushimie. Władze nadal utrzymują, że nie ma żadnego zagrożenia, a tymczasem skażenie przekracza wielokrotnie jakiekolwiek dopuszczalne normy.
Była też mowa o znanym demonie z przeszłości. W latach 80. do portu przeładunkowego w Marsylii przypłynęło z Norwegii drewno. Pracownicy pracujący przy tym rozładunku, podobnie jak pracownicy rozładowujący statki z kukurydzą modyfikowaną genetycznie z Brazylii, wkrótce zaczęli zapadać na nowotwory. Jeden z nich wypowiada się o tym w filmie. Niestety nie dożył jego premiery - zmarł na raka krtani. Okazało się bowiem, że drewno z tego transportu pochodziło ze ścinek po chmurze radioaktywnej po wybuchu w Czarnobylu! Dokąd trafiło to drewno? Podłogi w czyim domu są z niego zrobione?
Konkluzją filmu jest stwierdzenie, że człowiek jest jedynym zwierzęciem, które dąży do samounicestwienia przez otruwanie swoich młodych. Jest to film z pewnością nieoptymistyczny, bo: czy i jak możemy się jakoś ochronić? Czy wiem, czym karmiony był kurczak czy krowa, której mięso zamierzam zjeść? Czy wiem, skąd pochodzi drewno, z którego zbudowany jest mój dom? Czy mogę wierzyć władzom, że tu gdzie mieszkam, nie ma skażenia radioaktywnego?
Myślę, że KAŻDY z rządzących państwami powinien obejrzeć ten ważny dokument - jeśli ktokolwiek się waha, czy zacząć karmić własny naród GMO, niech obejrzy ten dokument bezzwłocznie!
Dzięki temu, nie wyginiemy i nie będziemy musieli tworzyć osad rolniczych, które będą wyspami, gdzie produkuje się żywność w sposób naturalny, stosuje się opryski z innych roślin zamiast chemii. Nie będziemy musieli się martwić o przyszłe pokolenia i o to, że natura i tak odbierze swój udział i, wcześniej czy później, odpłaci nam pięknym za nadobne.
Film był zdaje się pokazywany w TVP - tutaj
link do zwiastuna.
Tytuł oryginalny:
Tous cobayes?
Produkcja: Francja 2012
Scenariusz i reżyseria: Jean-Paul Jaud
