W tym tygodniu zaczęłam wskakiwać w tryb tzw. normalnego, aktywnego życia. W pracy jest coraz ciężej i nie zanosi się niestety na szybką ulgę. Znowu czuję z tyłu głowy to napięcie, które nie pozwala się cieszyć z małych rzeczy. Dziś miałam najgorszy koszmar senny: szykowałam się w niedzielny wieczór do pracy i nagle przypomniało mi się, że jutro mam sprawdzian z matematyki a nic nie umiem, nie byłam dawno na lekcji i w ogóle... Dzięki Bogu zadzwonił budzik, bo już miałam atak paniki:)
Z każdym dniem, z każdą godziną wręcz czuję, jak zaczynają mi wyrastać kolejne kolce - robię się znowu najeżona. Na szczęście w tym zabieganiu znalazłam czas na pójście do biblioteki i tym samym zrobiłam pierwszy krok w realizacji mojego planu. Bałam się, że będę bardziej zmęczona, ale ta wizyta napełniła mnie dziwną energią. Cieszę się z tego i mam nadzieję, że będzie mnie ona trzymać mocno przez najbliższe miesiące.
A piosenka na dziś jest piękna i wzruszająca w swej prostocie...

Chłopcy z Placu Broni - Uśmiechnij się

Odurzony heroiną
Zatruty wódką, jointami, nikotyną
Wśród sterty śmieci próbujesz świata bez granic
Oszukuje cię cywilizacja
Robotów komunikacja
Coraz częściej nie liczy się człowiek

Ref:
Uśmiechnij się, życie nie jest twoim wrogiem
Uśmiechnij się, opanuj gniew w sobie
Tak naprawdę potrzeba nam tylko siebie nawzajem

Nudzą te same ulice miasta
Bezmyślna wegetacja
Perfekcyjna organizacja przyszłości w klatce
Brakuje powietrza i wody
Przestrzeni i czystej przyrody
Zbyt często dla wielu receptą jest wojna
Oszukuje cię cywilizacja
Robotów komunikacja
Inżynierów kosmosu gadające głowy

Ref:
Uśmiechnij się, życie nie jest twoim wrogiem
Uśmiechnij się, opanuj gniew w sobie
Tak naprawdę potrzeba nam tylko siebie nawzajem