Żeby nie było, że wszystko tak na poważnie... i że poczucie humoru nie jest dla mnie wartością wysokiej rangi...
Ostatnio przypomniałam sobie o moim dziecięcym marzeniu, które w latach 80. nie miało w moim przypadku szans się urzeczywistnić z bardzo prozaicznych powodów. I otóż przyszło mi to na myśl, że skoro już mnie stać i mam nawet trochę czasu do zabicia, to może faktycznie nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń, nawet tych już nieco przeterminowanych. W związku z tym postanowiłam rozpocząć naukę gry na pianinie (tudzież innym kiborgu :P) i nawet wynalazłam już nauczyciela i umówiłam się na pierwszą lekcję. Niestety do spotkania nigdy nie doszło z przyczyn ode mnie niezależnych, a i mój zapał nieco okrzepł z niewiadomych powodów;)
Pozostał jedynie sentyment a z nim związana piosenka, którą lata temu, wówczas bliski, znajomy mi przedstawił. Pikanterii niech tu doda fakt, że moją najpierwszą miłością był Paweł, który mimo że był w moim wieku, grał na mojej pierwszej komunii na... kalwiszach! A jakże! :)
Stara miłość nie rdzewieje, a tym razem jest to miłość do fortepianisty jako takiego.
Kabaret Potem - Fortepianista
Chłopak z fortepianem byłby dla mnie interesujący
Jakby zagrał gamę słuchać mogłabym bez końca
Chłopak z fortepianem tak szalenie mi zaimponuje,
Że się zna na graniu i w klawiszach orientuje.
Nie musi być ładny zbyt
Byle znał na fortepian chwyt
Ani bogaty nie musi być
Ani książę, ani szycha,
byle był fortepianista
i pomykał.
Chłopak z fortepianem byłby fajny
chłopak z fortepianem
Bo jak co zagrane, to wiadomo, że zagrane
Och, jakżebym chciała,
żeby talent miał trochę jak Chopin
I tak tylko dla mnie po klawiszach i z powrotem.
Nie musi być ładny zbyt
Byle znał na fortepian chwyt
Ani bogaty nie musi być
Ani książę, ani szycha,
byle był fortepianista
i pomykał.
Słowa: Władysław Sikora
Muzyka: Adam Pernal
Potem - Fortepianista
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz