Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic...

Już nie mów, nie mów nic, nie mów nic...

To słowa piosenki, którą bohaterka filmu "Nóż w wodzie" śpiewa dla chłopaka. Czasem może powinnam je sobie sama zanucić... Ale może właśnie po to powstał ten blog, abym bezkarnie mogła wylewać swoje przemyślenia. Pieter Bruegel powiedział kiedyś o sobie, że "cierpi na nadmiar widziadeł". Ja cierpię na nadmiar myśli...

wtorek, 28 czerwca 2011

Stachuriada 2011

 Cały tydzień mojego wczesnoletniego urlopu nie rozpieszczał nas pogodą. Długo wyczekiwany finał trzynastej Stachuriady musiał się odbyć w chłodną, jak na tę porę roku, noc.
Przegapiłam zespoły supportujące główne atrakcje wieczoru, czyli "spektakl" z Piotrem Machalicą w roli głównej - recytacje tekstów Steda. Widowisko przygotował teatr z Częstochowy. Można było usłyszeć znane doskonale utwory z wcześniejszych wykonań SDM, w zupełnie nowych aranżacjach. Akompaniowało trio instrumentalne: kontrabas, dwie gitary. Muszę przyznać, że jak dla mnie tchnęło to wiele świeżości w te teksty, które trudno już było sobie wyobrazić z inną muzyką. chylę czoła przed muzykami - gitary... piękne!

Gwoździem wieczoru był koncert Renaty Przemyk i Akustic Trio. Kolega skwitował przydługie przygotowania do występu: "Ile można ustawiać światła? Musi chyba wystąpić nago!" Jednak nasze kąśliwe komentarze zostały zmiażdżone już pierwszym utworem... Całość naprawdę mnie mile zaskoczyła, dostarczyła wspaniałych doznań, na które chyba się nie przygotowałam:D Szkoda tylko, że jako publika nie znaliśmy dobrze utworów, żeby móc trochę aktywniej uczestniczyć w tym eterycznym spotkaniu!

 Na pamiątkę tego wieczoru "Kochana" - niestety nie udało mi się znaleźć dobrej jakości nagrania Akustic Trio.
Renata Przemyk - Kochana

Nie muszę pytać czy otworzysz
Bo wiem że jeśli zjawię się to w progu będziesz stać
I zdejmę płaszcz podszyty lękiem
Gdy przy mnie i przy nikim więcej
Twoja jasna twarz

Dajesz mi niepokorne myśli
Niepokoje
Tyle ich wciąż masz kochana
Nie myśl że nie miniemy nigdy się
Choć łatwiej razem iść pod wiatr

Podtrzymywałaś moja głowę
Nie roztrzaskałam skroni o podłogę póki co
Przed snem wypowiedz moje imię
Przybędę wraz ze świtem
Proszę, nie spij jestem już

Dajesz mi niepokorne myśli
Niepokoje
Tyle ich wciąż masz kochana
Nie myśl że nie miniemy nigdy się
Choć łatwiej razem iść pod wiatr



zdj. Gmina Kotla

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz